Theo Vos: ‘Laat Koning Winter maar komen’

Theo Vos is supporter van Heracles Almelo en heeft besloten dit seizoen naar alle wedstrijden van Heracles te gaan, op de fiets. Dus ook naar Limburg voor de uitwedstrijd tegen Roda JC.

Almelo - “Het was zwaar’’, zijn de eerste woorden van Theo Vos. “Een verrassend korte openingszin van een fietsverslag naar Kerkrade, dat geef ik direct toe, maar in de kern is het meer dan waar. Dat Kerkrade niet naast de deur ligt, wist ik van tevoren en dat het duel in de koudere wintermaanden moest worden afgelegd, was nou ook niet bepaald een verrassing. Wat wel als een onaangename verrassing kwam, was een griepaanval op maandag en dat ik daardoor in vier dagen twee kilo ben afgevallen. Het leek dan ook onmogelijk om de wedstrijd op de fiets te bezoeken en dat zat mij al helemaal niet lekker. Ik werd er bijna ziek van’’, aldus Vos.

Op donderdag hoopte hij voldoende hersteld te zijn. “Maar dat bleek een misvatting, waardoor ik de eerste etappe naar Nijmegen dus niet heb kunnen fietsen. Tegen beter weten in dus op zaterdag met de trein naar Nijmegen gegaan om het toch te proberen. Goed aangekleed ging ik op pad en om 9.00 uur stond ik op een koud en mistig station in Nijmegen, mij afvragend of het allemaal wel zo slim was wat ik aan het doen was. Rustig de pedalen in beweging gebracht en door een verder verlaten stad ging het via Boxmeer en Samsbeek naar de oevers van de Maas. In Samsbeek zag ik zowaar wat activiteit bij het opbouwen van een kerststal in de koude mist, toch mooi om te zien hoe vrijwilligers zich hier telkens weer voor inzetten. De thermoskan koffie stond te dampen op de platte kar en ik was graag even gestopt maar bedacht mij. Het was beter om rustig in beweging te blijven en niet af te koelen. Langzaam ontwaakte de omgeving en leken de mensen de kou te trotseren, waarbij het meestal beperkt bleef tot een bezoek aan de brievenbus aan de weg.’’

Opgewarmd

Via Groeningen, Vierlingsbeek, Lottum en Grubbenvorst ging het naar Venlo. “Tussendoor heb ik mijzelf even opgewarmd in de kantine van een voetbalclub en een bak koffie gedronken en wat brood gegeten. Vanaf Venlo was het nog 38 kilometer naar het Duitse Effeld waar ik een hotelovernachting had geboekt. Dat moest toch lukken denk je dan, maar het bleek een zeer zware opgave. De kou begon een rol te spelen, de conditie nam af en het rondraaien van het gekozen verzet viel mij steeds zwaarder. Ik heb het volbracht maar dit laatste deel heb ik weinig kunnen genieten kan ik u verklappen. Over 38 kilometer heb ik bijna drie uur gedaan. Natuurlijk waren er mooie dingen te zien onderweg, want de omgeving langs de Maas is erg mooi, maar ik had simpelweg niet de kracht om te stoppen, ik moest zo snel mogelijk naar de warmte van een hotel en het liefst nog bij daglicht.’’

Vos redde het. “Ik was om 16.00 uur in het hotel en ben na een goede nachtrust wonderbaarlijk goed hersteld. Zo goed zelfs dat ik terug ben gegaan naar Herkenbosch om een Canadees oorlogsmonument te bekijken. Ik had het eerder al gezien, maar niet bekeken. Dat zit mij dan toch niet lekker en ik neem dan de moeite om de volgende dag wat extra kilometers te fietsen en de informatieborden te lezen en foto’s te maken. Ik sta graag even stil bij zulke gebeurtenissen. Vanaf Herkenbosch was het 45 kilometer naar Kerkrade en dat ging eigenlijk prima. Het was veel minder koud dan een dag eerder en met schone, droge kleding aan was het geen probleem om via Brunssum en Heerlen, Kerkrade binnen te fietsen.’’

Bij Roda JC werd hij getrakteerd op een bakje koffie. “Men toonde zich oprecht geïnteresseerd in mijn uitdaging om alle wedstrijden van onze Almelose trots op de fiets te bezoeken. Van de vroege Heracles-supporters kreeg ik op de parkeerplaats als welkomstdrankje een heerlijk blikje bier, wat prima smaakte. De meeste kleding kon weer in de fietstassen. De thermokleding en overschoenen als eerste en ook een extra shirt met lange mouw had ik niet meer nodig. Een meegebracht vestje en een droog Merino wollen shirt waren voor op de tribune voldoende. Dat Heracles ook nog eens gewonnen heeft, maakt het avontuur alleen nog maar mooier. Terugkijkend kom ik spontaan tot de volgende wijsheid: de voldoening neemt toe als het afzien groter wordt. Laat Koning Winter maar komen.’’