Symbiose tussen stad en platteland

Yvonne Denissen belicht in de serie Natuur in de buurt over het buitengebied ten zuidwesten van Almelo. Deze keer gaat ze op pad met Albert Fien. “Met wie ik het heb gehad over zijn stedenbouwkundige visie op het gebied.’’

Almelo - Na de gemeentelijke herindeling twintig jaar geleden kon Almelo flink uitbreiden op voormalig grondgebied van onder meer Borne, zo meldt Denissen. “De gemeente maakte een plan voor de ontwikkeling van de stad. Hierin werd aangegeven dat het gebied tegenover XL Businesspark aan de overzijde van het Twentekanaal geschikt was voor nog meer bedrijventerrein inclusief een ontsluitingsweg. De titel van het plan was Symbiose tussen stad en land. Ik vraag stedenbouwkundige Albert Fien, die tientallen jaren heeft gewerkt voor meerdere gemeenten wat die symbiose inhoudt. De term ken ik wel. Het betekent: op een zodanige manier naast elkaar bestaan dat je er wederzijds voordeel van hebt. Maar hoe moet ik dat zien in het landschap? Albert vertelt dat stad en platteland in het Almelose plan onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Die verbinding zie je terug in het landschap. Het lange lint van het Twentekanaal met zijn mooie bomenlanen vormt een natuurlijke scheiding tussen de bebouwing van de stad en het groene buitengebied en verbindt het zuidwesten van de stad met zijn omgeving. Tegenstellingen, zoals de drukte van de stad en de rust van het platteland, worden letterlijk overbrugd door karakteristieke boogbruggen die de oevers verbinden. Slingerende wegen en bomenrijen vormen zichtlijnen in het landschap. Maar als je dat weidse gebied vult met enorme bedrijfspanden die het zicht belemmeren en fiets- en wandelroutes doorsnijden, dan is er toch geen verbinding meer? ‘Precies’, beaamt Albert. ‘Dat is dus het probleem. Er is geen sprake van symbiose als je het aan de stad grenzende buitengebied vol bouwt met blokkendozen en ontsluitingswegen. Politieke belangentegenstellingen staan natuur en landschap wel vaker in de weg’, volgens Albert. Destijds was er een discussie over de loop van de Doorbraak. Met het oog op de waterhuishouding zou de beste route voor de waterloop door het Nijrees zijn geweest. Maar dan was de Doorbraak deels stedelijk water geweest en deels water in omliggend gebied en dat is onverenigbaar met beheer door gemeente én waterschap. Dus loopt de Doorbraak waar die nu loopt: langs de achterkant van het bedrijventerrein. Al wandelend wijst Albert me op de zee van ruimte voorbij de N35. ‘Een ideaal gebied voor nog meer blokkendozen’ zegt hij gekscherend.’’