‘Elzen zijn een walhalla voor vinken’

Yvonne Denissen schrijft over de natuur in het buitengebied ten zuidwesten van Almelo: ‘Mokkelengoor en meer’. 

Almelo - ‘’Vanaf het Twentekanaal is het hemelsbreed zo’n twee kilometer naar natuurgebied het Mokkelengoor, een uitloper van de Sallandse Heuvelrug met een zeldzame vegetatie. Ik ga op pad met Vincent Snijders, een echte natuurliefhebber met veel aandacht voor vogels. Dat begint al in zijn groene achtertuin in het Windmolenbroek, waar tientallen soorten vogels foerageren en een slaapplek vinden in de dichte struiken en bomen. We lopen langs het kanaal en Vincent wijst me op een hoogspanningsmast die jonge buizerds gebruiken als rustpunt tijdens hun jacht in het weidegebied. Het eerste stuk naar het Mokkelengoor oogt niet erg interessant, maar schijn bedriegt. Een deel van het weidegebied is omgeploegd, een ander deel is geel. Roeken en zwarte kraaien zoeken hier nietsvermoedend naar insecten en krijgen zo het gif binnen waarmee het gras is doodgespoten. Dit gebied vormt een belangrijke voedselbron voor weidevogels die behoefte hebben aan een verscheidenheid aan planten en insecten. Er zou daarom juist geïnvesteerd moeten worden in biodiversiteit! Voor de aanleg van de zwaaikom tegenover XL Businesspark is een groot aantal bomen gekapt. Ze zorgden niet alleen voor gezonde lucht, maar het is ook de vraag of de koekoek die hier nestelde terug zal komen in april. De bruine kiekendieven en slechtvalken zijn al lang niet meer gezien. Een stel hazen racet elkaar achterna door het veld. Hier kun je patrijzen vinden en verder zijn hier buizerds actief en uilen, zwaluwen en spreeuwen. In klasjes leren de oudere vogels hun jongen miljarden muggen en vliegen vangen. We vergeten vaak hoe belangrijk dit is voor ons mensen. We bereiken de Doorbraak waarachter het 44 hectare grote natuurgebied met een moerasreservaat zich uitstrekt. Helaas niet opengesteld, maar een ommetje Mokkelengoor is wel mogelijk en is ongeveer 7 kilometer lang. De kronkels van de Doorbraak vormen stille gebiedjes aan het water waar groepjes lepelaars, blauwe reigers, zilverreigers en knobbelzwanen ongestoord hun ding kunnen doen. IJsvogels maken graag hun nest in de steile oevers. Langs het pad staan elzen. Ze lijken dood en dor, maar zijn een walhalla voor vinken en putters die de zaden uit de elzenproppen peuteren. Om ons heen de roep van scholeksters, kieviten en wulpen, het geluid dat zo typisch is voor de weidsheid van dit landschap. De aanblik wordt verstoord door de grijze wand van het bedrijventerrein. Jammer. We lopen verder langs het water waar grauwe ganzen, smienten en kuifeenden te zien zijn. Binnenkort kunnen vogels zich weer tegoed doen aan de vele libellen en waterjuffers. Het blijft een voedselketen, eten en gegeten worden. De unieke biotoop, met de mest van paarden die hier lopen, zorgt ervoor dat hier bijzondere insecten zitten. Meidoorns en sleedoorns vormen een ideale verstopplek voor kleine vogels.’’