Openstelling de Bleek

Als het winterseizoen met de Bleeklezingen afloopt dan gaat de Open Deur weer beginnen bij Stadskerk de Bleek. Iedere zaterdag is de kerk van 13.00 tot 15.00 uur open voor bezoek. Tot 25 juli is er de expositie van Anneke Schelfer-Haagsma te zien.

Almelo - Verschillende ensembles en orkesten komen via Kaliber Kunstenschool deze zomer naar De Bleek. ‘’Fijn dat we zo elkaar kunnen helpen’’, zegt Pieter van Rijssel, secretaris van de vereniging vrijzinnig godsdienstigen die in 1925 opdracht heeft gegeven de kerk te bouwen, zo vertelt hij. “We bestaan bijna honderd jaar. De kerk is in 1927 in gebruik genomen.’’ Hoe het verder gaat met de kerk? “Dat weten we nog niet. De potestantse gemeente gaat kiezen voor de Grote Kerk als centrale plek. We raken onze grootste huurder kwijt. Er is een adviescommissie ingesteld om te kijken wat we kunnen doen. Exposities doen we al jaren. We hebben heel scala aan activiteiten. De Bleeklezing in februari was echt een topper.’’

Muziek staat ook op de agenda. “De deelnemers vinden het fijn om te laten horen wat voor muziek of zang zij maken en voor De Bleek is het fijn om eens andere musici te verwelkomen.’’

Het gebouw op zich is de moeite van het bekijken zeker waard, stelt Van Rijssel. ‘’Bijna 100 jaar oud, gebouwd in Art Deco-stijl. Kom en neem familie en vrienden mee. In de kerkzaal zijn gastvrouwen en -heren aanwezig voor een praatje of een diepergaand gesprek; in de gedenkhoek kunnen mensen een kaars aansteken.’’

De expositie van Anneke Schelfer-Haagsma loopt sinds 1 april. In de AA-zaal zijn tien aquarellen van de kunstenares opgehangen. Voor de Open Deur zoeken Van Rijssel en co nog vrijwilligers die de exposities begeleiden. “We hebben het nu als bestuur opgepakt om de exposities te begeleiden, in de hoop dat vrijwilligers het op zich gaan nemen.’’

Anneke Schelfer-Haagsma (1961, Witmarsum) woont in Neede. ‘’Ik heb van kinds af aan altijd veel getekend en had wel naar de kunstacademie gewild. Uiteindelijk durfde ik dat niet aan en er volgde een roemloze carrière op kantoor en daarna als fulltime moeder’’, zo laat de kunstenares weten. ‘’Toen het moederen wat minder intensief werd, heb ik het tekenen weer op gepakt. Ik had echter de neiging om de tekeningen realistisch te maken en dat is niet het doel wat ik nastreef. Ik zette mijn zinnen op aquarelleren. Met een aquarel moet je accepteren wat er soms gebeurt. Corrigeren is nauwelijks mogelijk en je moet op tijd stoppen met schilderen omdat het doorschijnende van de aquarelverf anders verloren gaat.’’