Theo Vos: ‘De tocht heeft er wel ingehakt en was niet gemakkelijk’

Heracles-fan Theo Vos fietst Heracles achterna in de KKD.

Almelo - “Een prachtige fietstocht gemaakt in twee dagen. Heracles moest het in Noord Limburg opnemen tegen VVV Venlo en dat viel voor mij goed te combineren met het bezoeken of doorkruisen van een aantal Nationale Parken. Op donderdag vertrokken en via Twello naar het zuiden afgezakt. De temperatuur viel alleszins mee, want met zo’n 7 °C en een klein zonnetje voelde het toch wel lekker. Via Bussloo, Klarenbeek en Loenen bereikte ik Park De Veluwezoom, niet te verwarren met het park dat aan de andere kant van de A50 ligt, namelijk Park De Hoge Veluwe, u weet wel die van de wolven en bronstige, burlende herten. Onderweg kwam ik Ton Rabelink uit Eerbeek tegen, niet dat ik dat van tevoren wist, want ik had de goede man nog nooit ontmoet, maar als er een fietser midden in een natuurpark staat met op zijn fiets de nodige tassen links en rechts, dan is de nieuwsgierigheid gewekt en knijp je in de remmen. Ton is een genieter en heeft meerdere lange afstandstochten achter zijn naam staan en in mei vertrekt hij richting Praag om hopelijk 8 weken later gezond en wel in Istanbul uit te komen. Na een kleine 20 minuten vervolgden we beiden onze weg. Ik naar Zuid en hij naar West.

Onderweg kwam ik mooie dingen tegen, waaronder een brandtoren die ik natuurlijk moest beklimmen. Op zich niet spectaculair want het kon gewoon met de metalen trap aan de zijkant. Via Rozendaal, Velp belandde ik in Arnhem en uiteindelijk via de F325 in Nijmegen. De eerste dag zat er op. Vrijdag mijn weg vervolgt door Kamp Heumensoord, waar ik 36 jaar geleden als dienstplichtig broekie van de Luchtmacht in het bos mocht rondrennen en leerde hoe je een uzi schoon moest maken, waar ik trouwens slecht in was. Al snel leerde ik dat schoon houden eigenlijk een betere optie was, dus gebruikte ik hem gewoon amper. Zuinig zijn op mijn spullen zat er blijkbaar al vroeg in. De weg naar Gennep was in de open vlakte even lastig, het was een stuk kouder dan gisteren en de zon liet zich amper zien en dan is tegenwind, hoe licht ook, dubbel onplezierig. Nationaal Park De Maasduinen was de volgende bestemming en dat was de moeite waard. Nu fietste ik aan de andere kant van de Maas, zeg maar tussen De Maas en de Duitse grens langs vliegveld Weeze. Vervolgens ging het via Arcen en vele kleine plaatsen naar Venlo. De tocht heeft er toch wel ingehakt en was niet gemakkelijk, de doordringende kou deed mijn krachten afnemen, maar eenmaal bij VVV kon ik mij onder het genot van een aangeboden bakje koffie lekker opwarmen. ‘’