'Het was genieten!', zegt Theo Vos
Theo Vos is fan van Heracles Almelo en fietst dit seizoen in de Keuken Kampioen Divisie zijn club achterna, ook in de uitwedstrijden. De laatste missie van de Almeloër was de uitwedstrijd in Breda, tegen NAC.
Almelo - Het eerste commentaar van Theo Vos is helder. ''Het was genieten! Het uitroepteken achter de verrassend korte openingszin van een doorgaans lang verslag heeft natuurlijk alles te maken met de uitslag en het afronden van mijn eigen persoonlijke uitdaging. Heracles versloeg NAC met 3-0 en is daarmee goed op weg om in eigen huis kampioen te worden.''
Breda was Vos' laatste uitwedstrijd op de fiets. "ik had er al een tijdje naar uitgekeken en met 204 kilometer was het nog eens een behoorlijke afstand, die uiteraard in twee dagen moest worden afgelegd. Waarbij de eerste dag verreweg het mooist was en mij via Renkum, Wageningen na 110 kilometer in Opheusden deed stoppen. Ik had mij echter om veel redenen verheugd op de laatste dag dat ik naar een uitwedstrijd mocht fietsen. Let wel, mocht fietsen, want dat ik dit kan en mag doen, zie ik nog altijd als een dikke bonus. Veel redenen ook, omdat ik hiermee iets unieks afsluit en omdat ik volbrengen zou wat ik vooraf had gezegd, maar aan dat laatste heb ik nooit getwijfeld. Voor deze laatste dag, treinde ik dus op de wedstrijddag naar Opheusden om van daaruit 93 kilometer verderop in Breda aan te komen.''
Fruitbomen
Het eerste dorp was Kesteren voor Vos. "Om vervolgens via Ochten, IJzendoorn en de brug over de Waal in Beneden-Leeuwen uit te komen. Stuk voor stuk spannend klinkende namen, in een mooie waterrijke omgeving, waarbij de fruitteelt in De Betuwe volop aanwezig was, maar ik miste toch iets. Waar ik normaal altijd wel ergens een herdenkingsmonument of andere wetenswaardigheden tegenkom, waren het nu fruitbomen en nog eens fruitbomen. Helaas viel er voor mij ook nog niets te plukken, dus de handjes bleven keurig boven op mijn stuur in plaats van aan een tak te trekken om een appel of peer te scoren. Een actie die op die momenten de vrijheid van in je eentje onderweg zijn versterkt. Halverwege zag ik bij een boer een bord met een boodschap. Er staan veel borden met boodschappen in de weilanden tegenwoordig en allen hebben betrekking op de voedselproductie en het belang daarvan voor ons allemaal. Maar nu kon ik het niet laten om het digitaal even vast te leggen. Met grote letters stond daar 'wie zorgt er straks voor uw eten?' Een vraag die natuurlijk zeer relevant is, als je onderweg bent en niet weet wat je aan het eind van de dag terecht komt, maar ik mag toch hopen, dat eenmaal thuis gewoon mijn vrouw voor het eten zorgt. Als dat niet lukt, kook ik mijn geliefde pasta weer gewoon zelf. Dus het antwoord op zijn vraag 'wie er straks voor het eten zorgt' is mijn vrouw of ikzelf! Wamel, Dreumel, Velddriel en Kerkdriel waren de volgende plaatsen en zowaar zag ik dat er in Brabant ook een dorpje ligt met de naam Rossum. Altijd handig om te weten, want voor je er erg in hebt rijdt je naar Overijssel. Na een korte pauze doemde vestingstad Heusden in de verte op. Waar ik de structuur van een echte vesting wederom goed kon zien. Dit was de tweede keer dat ik hier aankwam, want onderweg naar, ik geloof Den Bosch, nam ik al ruim de tijd om dit leuke stadje goed te bekijken.''
Blijdschap en trots
'genieten zit hem vaak in de kleinste dingen' - theo Vos
Vos genoot van een mooi fietspad langs de Donge. "De Donge is een slingerend beekje dat speels door het Brabantse land stroomt en op het smalle naastgelegen pad fietste ik op het gemak met beide handjes op het stuur richting Waalwijk, Dongen en Oosterhout. Met een lach op mijn gezicht, die langzaamaan werd vervangen door blijdschap en trots reed ik bij NAC de parkeerplaats op. Een NAC-fan, die zoals de supportersleus luidt niet opzij ging, was zo vriendelijk mij op de foto te zetten. Na een leuk praatje over wie ik was en wat ik dit seizoen had gedaan, besloot zijn maat dat het tijd was om met zijn drieën een biertje te drinken. Te proosten op onze promotie en te proosten op het behalen van de play-offs van hun cluppie. En zo kwam het dat ik mijn onderneming om alle duels op de fiets te bezoeken samen met twee NAC supporters op de parkeerplaats voor hun stadion met een koud biertje afsloot. Genieten zit hem vaak in de kleinste dingen. Volgende week nog eenmaal 8 kilometer fietsen en dan gaat mijn 21 jaar oude KOGA voor een tijdje de schuur in.''
