Foto van vroeger: op het voorterrein rijdt Gert Jan Lutke Holzik met de Amerikaanse vlag.
Foto van vroeger: op het voorterrein rijdt Gert Jan Lutke Holzik met de Amerikaanse vlag. Foto:

'De Military rijden is echt teamwork'

Gert Jan Lutke Holzik van manege Holzikstables heeft goede herinneringen aan de Military in Boekelo

Enschede - Gert Jan Lutke Holzik (51) raakte al op jonge leeftijd in contact met de paardensport en met de Military in Boekelo. "Mijn ouders gingen al jaren naar de Military'', vertelt de managehouder. ''Mijn moeder heeft vroeger paardrijles gehad in de hal die nu dient als medewerkerscafĂ©. Voor zover mij bekend gingen wij samen jaarlijks naar de Military. Op zaterdag liepen wij de cross en op zondagochtend begonnen we met koffie en gebak in de tent en vervolgens gingen we daarna het springen kijken. Een echte traditie voor ons!''

Briefjes halen
Als kind reed Lutke Holzik pony bij ponyclub Lonneker e.o.. "Toen ik daar wat langer reed werd er gevraagd of ik ook 'briefjes wilde halen bij de hindernissen'. De ponyclub zorgde er elk jaar voor dat ruiters met de pony de uitslag van de combinatie die over de hindernis was gegaan naar de jury op het hoofdterrein brachten, zodat die kon zien of de combinatie een fout had of foutloos was. Natuurlijk leek mij dat heel erg leuk! Ik heb dat een aantal jaren gedaan.''


Vaandeldrager

De rol van vaandeldrager vervulde hij ook. ''Op zondag was er altijd een landenpresentatie en daarbij assisteerde onze ponyclub ook door ruiters (vaandeldragers) per land voorop te laten rijden met de vlag van het land van herkomst van de ruiters. Op een gegeven moment vroegen ze mij ook daarvoor, erg leuk om te doen. Rijden met je pony in een grote ring met zo ontzettend veel publiek!''

'je ziet dat de hindernissen steeds smaller worden'


Professioneler
Na zijn tijd op de pony kwam Lutke Holzik een aantal jaren alleen als bezoeker op de Military. ''In de loop der jaren zag je de Military steeds professioneler en groter worden. De organisatie kiest echt voor kwaliteit en een hoog, maar veilig wedstrijdniveau.''


Dierenambulance
Toen Lukte Holzik ongeveer 20 jaar was werd hij gevraagd om te helpen als dierenambulance. ''Mijn vader deed dat al langere tijd. Maar als hij onderweg was met een paard, dan was er niemand standby. Omdat de kwaliteit en veiligheid hoog in het vaandel stond, wilde de organisatie daar een oplossing voor. Als dierenambulance heb ik ook al veel meegemaakt op de Military. Veel ruiters die je spreekt zijn erg enthousiast over de organisatie van de wedstrijd en de vele hulp van alle vrijwilligers die ze overal krijgen.''


Teamwork
De Military is een wedstrijd van hoge kwaliteit, vindt Lutke Holzik. ''De laatste jaren zie je dat de hindernissen steeds smaller worden, waardoor de moeilijkheid van het springen toe neemt en niet zo zeer de hoogte. Ook de lijnen die gereden moeten worden, vragen veel inzicht van de ruiters en de paarden. Het is echt teamwork'', zegt Lutke Holzik enthousiast.
''De hindernissen zijn inmiddels allemaal beveiligd met breekpennen en MIM-plaatjes. Hierdoor is het aantal ongelukken sterk afgenomen in al die jaren. Eerder had je ook nog de steeplechase (de uithoudingsproef) die werd gereden voor de cross. Die is er al een aantal jaren niet meer. En er is altijd een groot team van dierenartsen aanwezig voor de medische keuringen.''

Meerdere disciplines
De Military is niet té zwaar, stelt de manegehouder. ''Ik denk zeker niet dat de Military te zwaar is voor de paarden en ruiters. Natuurlijk is het een wedstrijd op hoog niveau, maar daar trainen ze ook voor. De samenwerking tussen ruiter en paard is erg belangrijk in de dressuur, de cross en het springen. Dat maakt de wedstrijd mooi en uitdagend en mooi om te zien. De Military is een mooie tak van sport, ook omdat het meerdere disciplines bevat die je allemaal met hetzelfde paard moet rijden.''

'Het is mooi om te zien hoe de military als evenement is gegroeid'

Uniek
De Military als evenement is door de jaren heen enorm gegroeid, vindt Lutke Holzik. "Als we het over de Military als evenement hebben, dan is het ook mooi om te zien hoe dat gegroeid is. In de beginjaren -voor mij- was er voor een gemiddelde Military ook al veel publiek, maar als je nu ziet hoeveel vrijwilligers er hier actief zijn en hoeveel publiek erop af komt dan is dat wel uniek voor de paardensport.''

Afbeelding