Afbeelding
Foto:

De Wet van Matn

“Bestelling van Ter… Denzj?” Vertwiefeld keek den jongen achter de teunebanke van ’n patatboer in et ronde. Ik lachen: “Doo’w et vuur!”

Ik worde ploagnd duur ne lastige achternaam. Mien hele leaven al. En ik nit allene. As achtjöarig hardzwemmerke bie De Mors bleef mien breur al es op de banke zitten umdat ze nen “Henri ten Berge in baan 3” ummereupen en zo heten hee nit. Et stund der wal good, mer ‘n ummeroper geleuvden gewoon nit dat iemand zonne naam kon hebben.

In onze familie geet ne lieste rond met naamsverbasteringen. Wiej zitt al op mear as 25. Et eerste obstakel is de Ter (of was et Ten?). Mer ook Denge is lastig. Zelfs as wiej et spelt, geleuvt de leu öare oren nit en verknooit ze et nog noar Ten Dingen. Harm oet Riessen kondigen mie ooit in Harms Farms an as Ten Den. In de busse krege wiej nen breef vuur Ter Oenge, een pakketje an de dure vuur Verkerke en ’n allermeuisten bie nen telefonisch bestelden budel patat: Verdinges.

Ik hebbe der mie inmiddels bie dale legd. Reserveren bie een restaurant doo’k rechtevoord gewoon met de vuurnaam (dat wil nog net). Mer as der dan één ding is woer miene naam um herinnerd mag worden, loat et dan wean um de Wet van Matn. De Wet van Murphy ken iej vaste wal: allens wat mis kán goan, geet ook ooit es mis. De Wet van Matn hef vuural met verkeer te maken: tegenliggers komt altied as et nèt nit oetkump.

Stelt oe vuur, iej tukkert mooi heanig rond in ’n auto. Iej mut linksof nen ziedweg in. De halve wearld lig al op een oor, de weg is kompleet löag. Behalve net precies bie dat stukken woer as iej mut ofsloan. Of bie dee wegversmalling woer’j gin vuurrang hebt. Doar kump nét ne riegel auto’s of fietsende bejoarden an. Iej köant der nit vuurlangs, want doarvuur zint ze al te kort bie en zo asociaal wi’j nit wean, mer iej köant der ook nit áchterlangs sketen, want doarvuur zin iej zelf nog te wied vort. Gevolg: iej mut midden op de weg stille stoan wochten töt iederene vort is. Achter oe ontsteet een half verkeersinfarkt. En dat terwiel as vuur én achter dee leu de weg gewoon LÖAG is. As zee non net ne minute later of earder vort warren egoan, was hier nit iederene op nen kloeten elop.

Ach ja. Misskien mut ik de gode road van de vrouwe mer ontholden, dee as wieselik oaveral de egene achternaam opgef:
As iej last hebt van iederene, zal et wal an oezelf liggen.

Martin ter Denge