Het oorlogsverhaal van Miep de Vries
TWENTE - Afgelopen weken las u hier al delen van het bijzondere oorlogsverhaal van Miep de Vries. In de winter van 1945 fietste en liep zij met haar twee zussen van Rotterdam naar Oldenzaal. Deze week het twaalfde deel van dit bijzondere verhaal.
Oldenzaal zaterdag 28 april t/m donderdag 03 mei 1945
Oldenzaal is volop in beweging. De vlaggen in de toren van de kerk maar ook op de huizen en gebouwen wapperen fier en vrij in de wind. Mannen in blauwe overals zijn duidelijk zichtbaar en zijn samen gedromd bij de trappen van het stadhuis. Ze dragen banden om de mouwen met daarop de Nederlandse Leeuw. Opa vertelt dat de NSB burgemeester is opgepakt en vastgezet. Het is niet alleen de burgemeester die is opgepakt veel mensen van de NSB worden opgesloten. Voor het stadhuis worden mensen geslagen en oma wil niet dat we daar blijven staan om naar te kijken. Ook het kaalknippen van meisjes hadden wij gezien en oma vond dat niet goed dat wij daar naar keken. Er liep al lange tijd een gestoorde man door de straat. Hij balanceerde op de trottoirband en zong luidruchtig Oranje Boven ook toen de Duitsers nog in de stad waren. Nu namen ze die man op de schouders en met hem zingt men het Oranje Boven. Oma zegt dat de man gestoord is, maar het geeft wel een vrolijk geheel. Het is 's avonds maar ook overdag overal feest, lichtkogels worden afgeschoten in de avonduren*. We zijn vandaag met opa naar een drukkerij geweest in een smal straatje dicht bij de kerk waar de kranten worden gedrukt. Opa is bevriend met de drukkerijbaas. Ik verlang naar thuis, naar Overschie. Hoe zal het daar zijn na de verhalen die we hoorden over de bombardementen. Ik vraag mij af of ze nog leven.
Overschie zaterdag 28 april t/m donderdag 03 mei 1945
Zaterdag 28 april 1945. De lucht is betrokken geen vliegtuigen gehoord. Vanmiddag voor het eerst weer naar de slager in Rotterdam om te werken. Een reuze baan. Een massieve band en een dubbele band, een zadel met twee gebroken zadel veren en tegenwind dan schiet je wel op. Moeder eet steeds meer ze kan wel twee keer zoveel op als vroeger. Toch wordt ze niet dikker.
Zondag 29 april 1945. Het hele dorp staat op zijn kop. Honderden vliegtuigen komen over om levensmiddelen te brengen. Achter de kerk is het goed te zien. Af en toe komen ze recht over, wat een gejuich. De Kramers zijn op visite en blijven slapen omdat het slecht weer wordt.
Maandag 30 april 1945. De familie Kramer is vertrokken slecht weer nog steeds. Weer vliegtuigen die eten afwerpen. Volgens de krant die staat aangeplakt is er 50 ton afgeworpen.
Dinsdag 01 mei 1945. Vanmorgen vroeg vlogen ze weer over. Moeder stond op de Delftweg te zwaaien. Volgens de krant is er gisteren 200 ton naar beneden gegooid. Laten we hopen dat we er gauw wat van zien.
Woensdag 02 mei 1945. Vandaag ook weer vliegtuigen met levensmiddelen voor Rotterdam. Men zegt dat de haven ook opengesteld is en dat er auto's onderweg zijn. Later horen we dat het gauw komt want het is HARD NODIG. De Duitse staf die hier zat is weer terug gekomen. De mensen die in hun woningen waren teruggekeerd moeten opnieuw het huis verlaten.
Donderdag 03 mei 1945. Ben vanmorgen naar Blijdorp geweest. Het was een imposant gezicht, om al die pakjes naar beneden te zien komen. Men is erg optimistisch dat het gauw afloopt.
Wordt vervolgd.
*) Oldenzaal dinsdag 01 mei 1945. Vanuit mijn geheime bewaarplaats heb ik geschoten met het lichtkogelpistool. De buurjongens en meisjes hebben mee genoten van de mooie kleuren in de lucht. Door een buurtbewoner aangebracht en woensdagmiddag de gehele middag vastgehouden om te bekennen dat ik in het bezit was van een lichtkogelpistool. Rond 5 uur via de regenpijp en over dak van de waranda van het politiebureau ontsnapt. De volgende dag bij de burgemeester meneer Bunkers voorgeleid. De bergplaats aangewezen, pistool in beslag genomen en een behoorlijke reprimande gekregen.