Op vakantie met een Ritmo
Wat was ik trots in 1987. Voor het eerst met een eigen auto op vakantie helemaal naar Oostenrijk. En dat in een Fiat Ritmo 65CL. Een auto waar je vandaag de dag amper mee buiten de provinciegrenzen zou durven komen. Want hoe leuk de Ritmo ook was met z’n eigenwijze rare koplampen die meer op 2 ogen leken dan de broodnodige lichtdragers, de hippe wielen, het bleek in de praktijk een onbetrouwbare Italiaan.
De reis via de Duitse autobanen was voor een jonge gast van amper 20, die voor het eerst verder dan Zwolle reisde, een groots avontuur. Echt rap was zo’n Ritmo natuurlijk ook niet. En dat was maar goed ook. Braaf om de 2 uren een parkeerplaats op, regelmatig de motorkap open omdat de temperatuurmeter soms verontrustend omhoog schoot. Achteraf in Nederland bleek de koppakking kapot te zijn, ik had op dat moment echt geen idee. In Oostenrijk aangekomen begon een ander avontuur, het rijden in de bergen. En dat met een Ritmo die snel op temperatuur kwam. Ik voerde die oefening dan ook met een vergelijkbare lichaamstemperatuur en traantjes zweet op het voorhoofd uit.
Tijdens één van de bergritten, terwijl ik de handrem moest aantrekken op een serieuze helling, had ik opeens de handremhendel in de hand. De kabel bleek gebroken. “Wat nu?” was mijn gedachte. Mijn toenmalige vriendin was vindingrijk en terwijl ik mijn voet op het rempedaal hield, bediende zij het gaspedaal. Heel voorzichtig liet ik het rempedaal weer los en wij kwamen langzaam weer vooruit op de berghelling. De Ritmo lieten we daarna zoveel mogelijk staan bij ons hotel. Het was geen doen om met zo’n auto in dat land toeristische tochtjes te maken. De terugreis verliep uiteindelijk met de nodige controlestops alsnog voorspoedig en we kwamen veilig thuis. Nooit weer met zo’n onbetrouwbare auto op vakantie, dat was onze stellige conclusie. Als ik vandaag de dag voor mijn huidige werkgever in een meer dan comfortabele bedrijfsauto over Neerlands wegen rijd, denk ik nog wel eens terug aan die tijd. Met weemoed, het blijft toch je eerste eigen auto en die vergeet je nooit...
Auteur: Pieter Hof uit Boekelo is Saabliefhebber en lid van het bestuur van de Historische Automobiel Vereniging HAV. Facebook.com/twentsesaabvrienden en Facebook.com/HAVmedia
Foto by RLGNZLZ Wikimedia Commons