Zangeres Sally Carr van Middle of the Road: I'm a fighter!
RIJSSEN - De sfeer zat er goed in bij Lucky op 29 maart. En dat moest af en toe letterlijk genomen worden, want organisatoren Bertus en Wim van de Merwe zorgden voor wat extra krukken. Het was de 14e editie van het spektakel 'Brommers kieken' met muziek uit de sixties en seventies. En inderdaad: men kon ook echte brommers uit die periode bewonderen.
Op het podium de coverband Beatline, die het 900-koppige publiek flink in de stemming weet te brengen met stevige en herkenbare muziek. Vol herinneringen aan de jaren 60 en 70. En dan is het zover. Middle of the Road staat weer 'on stage'. De jeugd van toen gaat uit zijn dak.
"Er waren in die jaren maar weinig jongens die geen poster van de mooie blonde zangeres Sally Carr boven hun bed hadden hangen," lacht Wim. Hoe bijzonder is het dat de vedette van toen - met de tot de verbeelding sprekende hotpants - nu live in Rijssen optreedt. Een open, toegankelijke dame, met wie ze gewoon kunnen praten.
"Het is elk jaar best een uitdaging een mooie band uit die tijd te contracteren. Veel muzikanten zijn al op leeftijd en haken af," legt Bertus uit.
Maar vanavond is dat niet aan de orde, want Middle of the Road uit Glasgow (Schotland) staat haar mannetje. En daarbij gaan de credits niet alleen naar de vier heren (waarvan er overigens twee uit Duitsland komen), maar zeker ook naar de stralende zangeres Sally Carr. Ze overwon een hersenbloeding en legt voor het optreden uit hoeveel energie ze daar nog dagelijks in steekt. Ze oefent veel, fysiek en mentaal, en neemt de nodige rust. "Ik had nooit verwacht ooit weer op een podium te kunnen staan. Ik ben zo dankbaar dat ik weer kan zingen! Het kostte me zes jaar, maar ik ben er! I'm a fighter!"
En hoe!
De bekende klanken van o.a. "Sacramento" en "Samsom and Delilah" galmen door de zaal. Het publiek kent alle nummers en zingt deze luidkeels mee. Sally straalt.
Het nummer "Chirpy Chirpy Cheep Cheep" is overigens heel bijzonder, want daarmee brak Middle of the Road in 1971 definitief door. Hoewel de song eigenlijk nauwelijks kans van slagen had. De mannelijke bandleden – en ook de manager - vonden het aanvankelijk niets. Alleen Sally zag het zitten en drong aan: "Het is een vrolijk liedje, en dat willen mensen graag horen: happy music!" verklaart ze. Goede vriend Ken Andrews - drummer van het eerste uur - is haar daar nog altijd dankbaar voor: "Al moesten we in het begin eerst een paar flinke 'Bourbons' nemen. Maar dan klonk het nummer steeds mooier!" lacht de sympathieke muzikant. Hij is overigens niet haar partner, zoals vaak gedacht wordt. Ken is wel haar allerbeste vriend, legt Sally uit. Hij was zelfs degene die Sally naar de band bracht. "We zijn al 55 jaar vrienden en we hebben een hele sterke band." Letterlijk en figuurlijk….
En hij zorgt dat ze de nodige rust krijgt: "We treden nog slechts vier keer per jaar op. Dit jaar nog in Duitsland en in België." Ken en Sally zijn de enige 'originele' bandleden.
Ze vinden het heerlijk om in Nederland op te treden. "De mentaliteit en de cultuur van de mensen in Schotland en Nederland lijken op elkaar. En zelfs de taal heeft herkenningspunten, zeker de verschillende streektalen," legt Ken uit. En vooral: allemaal houden we van happy music!
De line-up is bekend
Op 27 maart 2020 hopen de tweelingbroers Van de Merwe de 15e editie van het 'Brommers kieken' te organiseren. En daarmee zijn ze nu al volop bezig. De heren pakken dat jubileumjaar flink uit met een spetterend feest. De line-up is al bekend. Bertus en Wim wisten zowel Chris Andrews (Yesterday man, Tho whom it concerns, Pretty Belinda) als the Bluebettes met een 'Tribute tot the sixties' te contracteren. De band Lovin'End speelt 'swinging sixties' muziek.
Foto: Erica Calkhoven tijdens Brommers Kieken bij Lucky in Rijssen
