Lancering in een Mitsubishi Starion turbo
In 1988 vervulde ik mijn dienstplicht op de Luitenant Kolonel Tonnetkazerne in 't Harde en dat was dicht genoeg bij Twente, dat ik vaak op en neer kon rijden naar mijn ouderlijk huis in Enschede. Dat deden we dan met een stel dienstplichtig militairen tegen een vergoeding met soldaat Peter in zijn Alfa Romeo Giulietta. Omdat Peter zuinig reed met maximaal 100 op de teller van zijn Alfa, waren we iedere dag toch een behoorlijk tijdje onderweg. Een beroeps sergeant uit Enschede, genaamd Marcel, had al een tijd geen relatie, reed niet naar Enschede op en neer en had zichzelf getrakteerd op een Mitsubishi Starion turbo. In die tijd een sensationele auto. Met het goedkope leven op de Tonnetkazerne en geen vriendin kon hij zich dat gemakkelijk permitteren. Tot het moment dat Marcel rond zijn 30e levensjaar onverwacht tegen een leuke meid aanliep in Enschede.
Opeens konden wij elke avond meerijden in een heuse sportwagen, want dat was het! Ik had nog nooit van mijn leven in zo'n snelle auto gezeten. Kan me nog zo herinneren dat Marcel op de tweebaans weg naar Epe naar links ging om een voorligger in te halen, wij met enige vrees in ons lijf een tegenligger zagen aankomen en Marcel het gas diep intrapte en we gelanceerd werden. Het was een sensatie deze Starion turbo. We waren gewoon dik binnen het uur thuis. Marcel kreeg dan ook vleugels in deze auto, hij haalde soms capriolen uit, dat wil je eigenlijk niet meer weten. Maar de vreugde was voor ons van beperkte duur. De Starion was een loeidure auto wat brandstofverbruik betreft en Marcel zag zich - verliefd als ie was - genoodzaakt de Starion in te ruilen tegen een Opel Kadett 1.2. Ik zie ons nog naar Enschede kruipen elke avond vanaf dat moment. Een stevig scheldende Marcel achter het stuur. Het was maar goed dat zijn liefdevolle beloning thuis al dat leed verzachtte. Ik heb nog steeds een zwak voor deze snelle inmiddels klassieke Japanner en ik hoop dat Marcel nog steeds verliefd is….
Foto: Wikimedia Commons