Afbeelding
Foto:

MICRO-OARGERNISSEN

Hele ofleaveringen van De Rijdende Rechter goat oaver et blad wat van 'n ekenboom bie Truus en Graads zo mer zonder toostemming oaver et skeid bie Janna en Frits in 'n hof dörft te dwerreln. Nederland smult der van.

Oargeren doo ik mie gelukkig nit heel vake. Toch zint der wat dinge, doar krult mie de tene van in de skone. Bievuurbeeld as wiej op Skiphol duur van dee met lint of ezatte slingers as vee hen en wier richting check-in sjokset. Dan löp der altied wal ene van dee gladte zakenkearlkes interessant te doon. Meestal in een iets te slobberig deftig pak, opzichtig keycord umme van een of andere onbedudende konferentie oaver een deelgebeed van een subonderwoarp, lakskeuntjes klik-klak, bral bral de tellefoon an et oor want wat ze te melden hebt kan nit eaven vief minuten wochten, terwiel as ze een rättelend rolköfferken achter zik an slept.

Dat rolköfferken is nog et slimste: et is vake nit grötter as een pak koffie! Et handvat wegt nog mear as et köfferke zelf! En umdat et mer zo'n minuskuul geval is, zee iej et nit as iej zelf bepakt en bezakt loopt te heisteren met ne grote zwoare reizekiste vol kleare en skone van de vrouwe. Um de haverklap bolter iej oaver dat pak koffie hen. Kiekt ze nog hellig achterumme ook. Buurt dat dink dan gewoon op, slappeling! Et zol mie nit verwonderen as dat volk ook in zonnen spuuglelliken belacheliken groten Amerikaan jagt. Zal wal kompensatiedrang wean. En der dan ook nog op zoaterdag op ne völs te krappe parkeerplaatse bie de Jumbo in Riessen twee steas met bezet holdt, um der in alle röste bodskoppen in te pakken en zo et verkeer in totalen chaos te dompelen.

Too egeven: met al dee stroatbrekkeriejen en zandbulten waan iej oe in Riessen mangs net op safari, met oavergröaide wagenspoers duur dichte bushbush en halfoaverstreumde rivieren vol olifanten en krokodillen. (En aape, dee he'j hier ook völle). Dan mu'j echt wal zonne wage hebben. "Et is toch zo handig, zovölle ruumte!" Vuur oe wal, ja. Zo'n onbenullig kabof past gewoon nit in ons krappe Nederland. Of blievt der met boetenof. Mer doar zut oe natuurlik nums en doar gung et non net umme. Parkeert ne dan steil vuur 'n ingank, doar is altied ne stea vrie. "Leven en laten leven," zegt ze dan. Klopt, mer dat woarket twee kanten oet. En as ik der nooit wat van zegge, weet zee nit wat ze veroorzaket. Dit is dus gin klagen, mer gewoon mienen börgerplicht. Dèr dan. Niks te danken, doar zö'j et vuur hebben.