Column: Wel/niet reanimeren
Vorige week was te lezen in de media dat mensen boven de 70 jaar na moesten denken of ze in geval van hartstilstand wel of niet gereanimeerd wensen te worden.
Is het niet zo dat het voor iedereen boven de 18 jaar geldt wel of niet reanimeren? Zelfs jongeren boven de 12 mogen toch meedenken in hun behandeling. Waarom wachten tot je 70 bent? Ik denk dat het goed is dat mensen kenbaar maken wanneer ze wel of niet gereanimeerd willen worden, maar daar kan je dus veel eerder over na denken.
Het is voor mensen met een verhoogd risico belangrijk om er over nagedacht te hebben. Reanimatie betekent niet per definitie er goed uitkomen. Gevaar blijft dat het mislukt of gedeeltelijk lukt. De "patiënt" kan ernstige restverschijnselen overhouden en hoeft helemaal niet blij te zijn dat hij is gereanimeerd. Voor iedereen die buiten het ziekenhuis gereanimeerd wordt overleeft 24 procent. Van die 24 procent heeft ook nog de helft restverschijnselen in meer en mindere mate. Zoals vermoeidheid, geheugenstoornissen en concentratie problemen. Het risico te eindigen als een kasplantje is 2 procent.
Zelf denk ik dat er nog een ander probleem is. Ooit heb ik zelf een scholing gevolgd om te mogen reanimeren. Er werd ons vakkundig uitgelegd hoe we de handeling moesten verrichten. Aan het eind van de scholing waren alle deelnemers het eens, als het nodig was zouden ze aan de slag gaan. Mijn mede deelnemers vonden dat iedereen gereanimeerd diende te worden, ook al vonden ze de mensen op straat liggen en wisten niet hoe lang ze er al lagen. Altijd het zekere voor het onzekere zeiden de deelnemers...
Wel is het zo dat ouderen boven de 70 jaar over het algemeen meerdere kwalen hebben; dan is het zeker goed om er eens met de huisarts over te spreken. Maar net zoals: iedereen is donor, mits... en dat geldt ook voor de reanimatie wat mij betreft.
Borbala, correspondent