Afbeelding
Foto:

De herdertjes

Völle vervormingen roond de karstdeage. Eerst was het een mirreweenterfeest, germanen zagen de zunne wierumme kommen en ze offerden daankboar op hun altaarsteender. Het beeld wör aans: de missionarissen maakten d'r een christelijk feest van; op de stea van de altaren kömmen kapelletjes, de zunne wör de Zönne, een Keend in een ställeke. Op de achtergroond van de schilderiejen zee'j middeleeuwse, Vlaamse laandschappen en gebouwen. Nen ossen, nen ezel, dree Wiezen vormden vake het decor. Later köm d'r nen karstboom, wier later kömmen de dikke brochures van nokvolle supermarkten met muzak vol stille nachjes en wör het een fees van cadeaus, lekker etten en dreenken en bomvolle karstnachdiensten woer a'j leu zeet dee 't hele joar vearder schittert duur ofwezigheaid. Neettemin: welkom!

Stoarke vervorming zee'j in de kasvesjes. Het Kindeke leit in de wege en weent en schreit van de köalte en de herdertjes lagen bij nachte.

Herdertjes! Leef en gek met sköapkes. Iej hooft mer 300 joar wierumme te goan in de tied in oons egen Twentelaand um d'r achter te kommen dat het bepoald gin lieverdjes waren. Nemt bevuurbeeld Zenoa, Noetsele, de Wierdense Huurne en Vjenne. Allenig in 't Vjenne gung het in 1823 um 1580 sköape, dee allemoale gröasden op de heetvlakten. Skepers pasten op de sköape van her en der een antal boeren, met nen bessen trop sköape gungen ze het veald in. Mear het gebied was of-egreansd vanweage markeofspraken: tot hier en nit wieter. Vruchen (ofrasteringen) en spikken (bruggetjes) heulden de sköape van ne aandere marke tegen en schutters nömmen sköape in beslag as ze oawer de greanzen egoan waren.

Dat gaf onmeunig völle ruzie. Dee herders maakten mekander het leaven slim zoer. Gedurig köm 't gerechte d'r an te passe. De Vjenneluie probeerden de sköape van de Wierdensen te schutten, mear nen Derk, toegenaamd "het schultjen" zwöar dat-e 'n eersten 'n besten beslaglegger "den hals af zouden snijden" met "ijsselijke drijgementen" en nen hoond den "expresselijk" eneumd wör. Stapels processen verbaal getuugt van herdertjes met 'n knief froai lös in de boksentaske dee 'j better oet de buurte konden blieven.

En oetgerekkend dat gespuus moch as eerste het Keend kommen bekieken. En doarnoa köm öar den groten waffel good te passe: "En als zij Het gezien hadden, maakten zij alom bekend het woord, dat hun van dit Kindeken gezegd was". En nog wal zoonder traktemeant.

A'j nit deungt, krie'j dus nog ne kaans…

Gerrit Kraa