Wereld Daklozendag
TWENTE - Komende woensdag 10 oktober is het Wereld Daklozendag. Jaarlijks is er op 10 oktober speciale aandacht voor hen die veelal gedwongen op straat leven. De dag moet burgers en bestuurders deelgenoten maken in de strijd om dit probleem op te lossen.
Exacte cijfers over de hoeveelheid dak- en thuislozen die in Nederland wonen zijn niet te geven. Ruwe schattingen zijn dat er naar schatting 30.000 mensen op straat leven. De afgelopen jaren is een fikse stijging zichtbaar; in 2009 was de schatting nog 17.000 mensen. Dit zou onder meer te danken zijn aan de fiks gestegen huurprijzen, terwijl juist mensen met een laag inkomen of uitkering er weinig tot niets bij kregen. Wanneer je de huur niet meer op kunt brengen en aanvullende problemen ervaart, is dakloosheid helaas vaak een uitkomst. De stijging van het aantal daklozen is niet alleen in Nederland zichtbaar, ook in de rest van Europa raakten meer mensen dakloos als gevolg van de economische crisis. In veel andere landen is het sociale vangnet ook aanzienlijk kleiner dan in Nederland.
Actieplan
In 2016 werd door de overheid een actieplan uitgezet om het aantal daklozen terug te dringen. Gemeenten en hulpinstanties deden en doen veel, maar dakloosheid blijft een hardnekkig probleem. De hoop is dat de aantrekkende economie weer een deel van hen een positief perspectief kan bieden met werk, hoewel uit dakloosheid komen vaak al een hele prestatie is. Instanties zoals Humanitas bieden in onder meer Enschede, Hengelo en Oldenzaal inloopmogelijkheden waar mensen terecht kunnen om te douchen, kleding te wassen en natuurlijk advies te krijgen. In Almelo is daarnaast nacht- en crisisopvang om mensen kortdurend onderdak te bieden bij noodsituaties. Kijk voor meer informatie over het werk van Humanitas ook op www.humanitasonderdak.nl
Complex probleem
In veel situaties van dakloosheid speelt er vaak nog meer mee dan alleen een gebrek aan werk of inkomen. Immers, bij veel van deze problemen kunnen mensen best hulp krijgen van uiteenlopende instanties. De reden dat veel mensen in deze situatie dit juist niet doen ligt deels in een zeker wantrouwen richting overheidsorganisaties, maar ook verslaving, grotere schulden of psychische problemen spelen een rol. Bezuinigingen op onder meer GGZ hadden dan ook een negatieve invloed.