Democratie
Het is een politiek misverstand dat de belangrijkste raadsvergadering die is waarin de gemeenteraad aan het eind van het jaar de begroting vaststelt. Het ligt anders. Want de begroting is in grote lijnen de uitwerking van het financiële meerjarenperspectief waarvoor de raad halverwege het jaar de piketpalen slaat.
Halverwege 2017 spitsten de debatten over het meerjarenperspectief (eigenlijk is Zomernota beter) zich toe op twee concrete wensen van de gemeenteraad en een belangrijke wens van burgemeester Gerritsen. De burgemeester verdedigde met hand en tand een voorstel om 4,5 miljoen euro uit te trekken voor een ambtelijke reorganisatie die niet zo mocht heten (want het zou een doorontwikkeling van de organisatie zijn), de burgemeester maakte er een erezaak van en legde ziel en zaligheid in zijn overtuigingsdrift. Dat was nodig ook, want de gemeenteraad vond het (eigenlijk te) veel geld, 4,5 miljoen euro, voor een armlastige stad met van A tot Z veel sociale sores, van Armoede tot Zorgnooddruft.
Niettemin kreeg de burgemeester anderhalf miljoen, met de optie in 2018 en in 2019 nog zo'n bedrag te toucheren. Met een andere werkwijze ten stadhuize zou 'de burger' beter af zijn, vanwege kortere lijnen, snellere acties en zo voort.
De gemeenteraad kreeg - met moeite - ook een paar dingen voor mekaar: extra rijksgeld (Klijnsma-middelen) voor kinderen die opgroeien in gezinnen met armoede en een grootschalige aanpak van de maatschappelijke verloedering en stedenbouwkundige verpaupering van het Nieuwstraatkwartier, een wijk met sociale achterstanden, navrante onveiligheid en welige drugsgeldwitwasserij.
Mooi, zou je zeggen, maar het verhaal is nog niet geheel verteld. De gemeenteraad heeft een half jaar lang zo ongeveer hemel en aarde moeten bewegen om die Klijnsma-middelen inderdaad bij kinderen in armoede te krijgen, want moest onder aanvoering van vooral vrouwelijke volksvertegenwoordigers de als wethouders vermomde testosteronbommen Cornelissen en Langius, die de wil van de raad langdurig en pertinent negeerden, op de knieën krijgen. Uiteindelijk knielden ze toch, al zou het goed zijn dat de raad het nog even naloopt.
Intrinsiek heeft het college echter niks geleerd en gaat het nog steeds zijn goddelijke gang. Want over het Nieuwstraatkwartier kreeg de raad deze week een brief: de vorig jaar juni bij motie afgetikte vernieuwing zou mooi zijn, maar ja, 'de meest goedkope oplossing' zou 1,2 miljoen euro vergen, dat geld is er niet en daarmee basta. Stelt het college.
Een beetje raad benut de laatste vergadering voor de verkiezingen (komende dinsdag) om onbeschroomd duidelijk te maken wie in een democratie de baas is. 'College, u wilt dit jaar de tweede anderhalf miljoen voor de ambtelijke organisatie, daar zetten wij, de raad, een streep door, want dat gaat naar het Nieuwstraatkwartier.'
Scipio