Sociale keuzes
Almelo gaat redelijk soepel om met de mogelijkheden van de bijstandswet. De ruimte voor maatwerk wordt redelijk benut, bijvoorbeeld door stagevergoedingsplaatsen en deeltijdbanen toe te staan. Het is niet zo dat mensen in Almelo van gemeentewege worden gedwongen in ruil voor hun uitkering, die waarlijk geen vetpot is, maar integendeel, zeker met kinderen, een 'mer a boire', kan zijn, klusjes op te knappen.
Er zijn ook in Almelo politici, in elk geval de VVD van vaandeldragerJemy Pauwels (en Arjen Maathuis als zijn page), die vinden dat 'werklozen' om hun uitkering te verdienen tuintjes van de gemeente moeten wieden of onkruid tussen tegels zouden moeten wegtrekken. Nu is er niets tegen maatschappelijke arbeid, maar maak er dan van wat het is: werk. En werken doe je voor een wettelijk vastgesteld loon, en alles wat erbij hoort.
Onder bestuurlijke verantwoordelijkheid van wethouder Cornelissen keert Almelo niet terug naar de tijd dat mensen voor een bord bonen werden verplicht Twentekanalen te graven. Cornelissen is dan ook niet van de VVD (de partij die wel dolgraag weer in het college wil), maar van de SP (die in Almelo als collegepartij debuteert). Het was de afgelopen vier jaar vaak zichtbaar moeilijk voor Cornelissen om collegebeleid te verdedigen, waar hij moeite mee had, maar waar hij zich wel aan gebonden voelde. Want je kunt van de SP veel zeggen, maar in gemeenten waar ze wethouders leveren zijn ze loyaal. De voorwaarden zijn vooraf. Het zal niet gebeuren dat de SP in Almelo gaat regeren met de VVD als die vasthoudt aan werken voor je uitkering. Het omgekeerde is trouwens ook waar. Sterker nog: Pauwels vindt dat Almelo het in het 'sociaal domein' moet doen met het geld uit Den Haag en er geen cent uit eigen middelen moet bijleggen. Om het huidige sociaal beleid mogelijk te maken telt de gemeente vijf miljoen per jaar neer.
Er zijn ook andere mogelijkheden, als het aan de SP ligt, leert de praktijk elders. De weinig assertieve Cornelissen komt daar niet mee en ook de SP-fractie niet. Dat is in Hengelo, want daar is de SP de grootste partij en regeert wethouder Mariska ten Heuw de stad met haar ijzerenheinigen sociaal beleid. En in Amsterdam bewerkt wethouder Arjan Vliegenthart energiemaatschappijen om kortingen te geven die de woonlasten verminderen, bijvoorbeeld een collectiviteitskorting, zoals veel gezinnen op het minimum een zorgverzekering via de gemeente hebben.
Tal van Almeloërs worstelen elke dag opnieuw om de eindjes aan elkaar te knopen. Er zijn tientallen organisaties die proberen daar wat aan te doen, zoals fondsen en stichtingen, maar los van het feit dat ze amper samenwerken is het geen structurele steun. Vijftig goedheidclubs, allemaal met een net iets ander doel, geeft enerzijds aan dat het aan goede bedoelingen niet ontbreekt, maar dat het ook een lappendeken oplevert. Beter zou zijn als de gemeente het heft in handen neemt. Of dat aan de hand van Pauwels of Cornelissen gebeurt, maakt u uit, beste lezer.
Scipio