Bertus de Roos en Linie Lucas.
Bertus de Roos en Linie Lucas. Foto: Richard Thannhauser

Tegenpolen delen
60 jaar lief en leed

In het jaar waarin troepen van het Warschaupact Hongarije binnen vielen, gaven Bertus de Roo (85) en Linie Lucas (84) in het stadhuis van Almelo vandaag (donderdag) exact 60 jaar geleden elkaar het jawoord.

Burgemeester Hermans kwam ter gelegenheid van dit diamanten huwelijksfeest persoonlijk langs om het paar te feliciteren. Vandaag komen ook buren en vrienden op bezoek maar het feest met de (klein)kinderen wordt op een later moment gevierd. Onder het motto 'ik kan me wel druk maken maar dat levert meestal toch niks op', straalt de bruidegom een en al rust uit. Zijn echtgenote daarentegen is innerlijk onrustig, hoewel dat niet aan haar is af te zien. 'Het was wel de oorzaak van een hartinfarct begin deze eeuw.'

Twee tegenpolen maar net als magneten trekken die elkaar aan en dat bevestigen de krasse 80-plussers maar al te graag. Om de aanhoudende rusteloosheid te bedwingen, heeft zij het inkleuren van tekeningen ontdekt. Bijna elke dag zit ze een paar uur aan de eettafel en hanteert ze nauwgezet de kleurpotloden met een verrassend mooi resultaat. 'Als ze af zijn geef ik ze ingelijst weg.' Linie is geboren op de Riet en Bertus op het 'Veld' waar ze sinds hun trouwen woonachtig zijn. De bruidegom heeft zelf ook al twee keer de dood in de ogen gekeken of zoals het zegt: 'ze hebben al een paar keer afscheid van me genomen.'

Ondanks deze tegenslagen genieten de twee met volle teugen van elke dag. Twee kinderen kregen ze een zoon en een dochter die op hun beurt samen 9 kinderen op de wereld hebben gezet. 'Daar zijn we ontzettend gek mee'. Bertus had meer dan 30 jaar een slijperij en gereedschaphandel aan de Ootmarsumsestraat. De laatste jaren is hij verslingerd geraakt aan het verzamelen van Boeddhabeeldjes en kan hij zich uren achtereen vermaken achter de pc. 'Ik ben van nature nieuwsgierig en dan zoek ik het op internet op.' Tien jaar wonen ze nu tot volle tevredenheid aan het Eskerplein. 'Maar', glimlacht Bertus veelzeggend, 'ik denk dat we nog een keer gaan verhuizen.'