Column Marleen Vulic

ALMELO - Het is begin mei 2011. Ik sta op een berg in Andalusië te genieten van het uitzicht. Voor het eerst in mijn leven ben ik een week op vakantie zonder mijn familie. Met een groepje onbekenden ga ik dit avontuur aan. Het voelt haast onwerkelijk. Ik sta hier echt, ik had de moed om deze stap te zetten. Een tintelend gevoel van blije opwinding stroomt door mijn lijf.

Midden in de week voel ik dat ik moe ben, heel moe. Ik weet niet meer zo goed wie ik ben naast alle rollen die ik heb in mijn leven. En waar word ik eigenlijk blij van? Waar ben ik goed in? Dat zijn de vragen die me bezighouden.

Als fijngevoelig meisje voelde ik precies aan wat en wanneer anderen iets nodig hadden. Ik ontwikkelde op jonge leeftijd please-gedrag en was er, door Mies Precies de perfectionist in mij, ook nog eens keigoed in. Mijn interpretatie van het gereformeerde geloof, waarmee ik ben opgevoed, deed daar een sausje over van braafheid en nederigheid overheen. Grenzen? Ik wist niet eens dat ik ze had.

Ik wil ontdekken waar mijn grenzen liggen

Het is de laatste dag van deze bijzondere vakantieweek. Ik sta aan de oever van een prachtig blauw/groen meer. Het mei zonnetje verwarmt me. Ik luister naar de muziek en de woorden van het lied: ‘Mijn leven is van mij’ uit de musical Elisabeth gezongen door Pia Douwes. Ik voel kippenvel over mij hele lijf. “Ik wil niet gehoorzaam, getemd en oppassend zijn Ik wil niet fatsoenlijk, geremd en volwassen zijn Op het ijs wil ik schaatsen en zelf zien hoe lang het houdt”

Ik besef dat ik behoefte heb aan ruimte en vrijheid. Ik voel dat mijn keurige keurslijf van aanpassing begint te knellen. Ik wil niet langer ja zeggen als ik nee voel. Ik wil niet altijd ‘de sterke’ zijn, ik wil om hulp durven vragen als ik ergens mee zit. Ik wil af en toe eens flink uit de band springen en dansen zonder dat ik me afvraag wat anderen ervan vinden. Ik wil ontdekken waar mijn grenzen liggen.

Na de reis start ik met de opleiding integrale psychologie. Een opleiding die al heel lang op mijn verlanglijstje staat. Met mijn leertherapeute kijk ik naar mijn keurslijf en waarom ik dit draag. Ik besef dat alleen ik de sleutel heb om mezelf te bevrijden.

Ben ik veranderd na deze innerlijke ontdekkingsreis? Nee, niet wezenlijk. Ik ben meer mezelf geworden. Ik houd ervan om voor anderen te zorgen, naar anderen te luisteren en te geven. Het verschil is dat ik nu beter voor mezelf zorg en luister naar mijn behoeftes. Én ik vraag om hulp als ik voel dat ik dit nodig heb. Mijn leven is van mij!

Hebt u ook zo’n lijflied waarbij het kippenvel over uw lijf loopt en waardoor u tot een diep besef kwam?

Marleen Vulic is talentencoach en psychosociaal hulpverlener en eigenaar van praktijk Harts-Tocht in Almelo.

praktijkharts-tocht.nl

‘Mijn leven is van mij! Mijn lijflied!’