‘De codes geel en oranje vlogen mij om de oren’, aldus Theo Vos

Theo Vos bezoekt dit seizoen alle wedstrijden van Heracles Almelo. Per fiets.

Almelo - “Als je niets beleeft bouw je ook geen herinneringen op, wordt er wel eens gezegd. Laat ik daar nou helemaal achterstaan en ik kan dan ook melden dat ik weer een herinnering heb toegevoegd. Ik rangschik geen herinneringen en ook heb ik geen top tien lijstje, maar mocht ik dat hebben, dan komt de fietstocht naar Maastricht er wel in voor. Juist nu vond koning winter het nodig om in het zuiden van ons land behoorlijk tekeer te gaan, waardoor het duel tegen MVV op het laatste moment werd afgelast. Dat was natuurlijk even flink balen. Het was sowieso al een rare week voor mij, omdat de tocht vanwege verplichtingen waar ik niet onderuit kon, versnipperd moest worden afgelegd. Daar bedoel ik mee dat ik iedere dag van de week een deel moest fietsen.

De laatste etappe ging van Weert naar Maastricht. Natuurlijk had ik al gezien dat het sneeuwde en de codes geel en oranje vlogen mij om de oren, maar ook dat hield mij niet tegen. Dus ‘s morgens met de trein die kant op en na Nijmegen veranderde het landschap van groen naar wit en eenmaal voorbij Den Bosch werd het steeds witter. Wat niet helemaal klopt, want iets wat wit is kan nou eenmaal niet witter worden, maar u zult begrijpen wat ik hiermee bedoel te zeggen. In Weert lag zeker 6 centimeter sneeuw en fietsen was niet eenvoudig, de sneeuw plakte aan de banden en je tandwielen, met als resultaat dat je direct stilstaat als je even stopt met trappen. Zwaar dus, maar mooi tegelijk. Na Stramproy krijg je keurig de grens met een bord “Vlaanderen” iets wat mij na al die jaren nog steeds verbaasd, want je rijdt toch echt België binnen.’’
Ondanks een val ‘in Vlaanderen’ zet Theo door. “Onderweg in een dorpje vlak voor Maaseik heb ik nog een lekkere wafel gegeten en via de brug bij Roosteren fietste ik weer in Nederland en ging het naar Maastricht. Inmiddels deed de invallende dooi zijn werk om de weg befietsbaar te maken, helaas leverde dit ook meer nattigheid op. Maar wat zou dat, bij MVV zou ik ergens douchen, een bak koffie scoren en mij wel kunnen opwarmen. Het liep anders, vlak voor Maastricht kreeg ik bericht dat de wedstrijd was afgelast. Dat was wel even balen maar telleurstellingen horen er nou eenmaal bij en de trein is dan je grootste vriend in de winter, in de zomer is dat je tent en slaapzak. Eenmaal thuis, kreeg ik bericht van mijn zoons dat social media zowat ontplofte.De vele reacties voelen zelfs in winterse omstandigheden als een warm bad. Ik ben al weer bezig met de voorbereidingen voor de tocht naar Eindhoven.’’